این پژوهش میکوشد با استفاده از روش تحلیل انتقادی گفتمان نورمن فرکلاف و تکیه بر آرای مایکل هلیدی در دستور نقشگرا به بیان چگونگی تحول گفتمان عشق در غزل جامی بپردازد. در این راستا به فراخور قالب شعری غزل و به طور کلی ادبیات غنایی از میان فرانقشهای زبان، «فرانقش اندیشگانی» مدّ نظر قرار داده شده است.
سیر تحول گفتمان عشق در غزل جامی بیش از هر چیز در قالب تحول فرایندهای مادی و ذهنی و شیوة نامدهی معشوق «تو» و عاشق/شاعر«من» به عنوان مشارکان اصلی گفتمان عاشقانه تحقق یافته است.
6. راستگو، محمد؛ عرفان در غزل فارسی؛ تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، 1383.
7.رضی، هاشم؛ دیوان کامل جامی ( با مقدمهای وسیع در تاریخ ادبی، فلسفی و سیاسی قرن نهم و بحثی انتقادی در احوال و آثار و نقد سرودههای جامی)؛ مؤسسة چاپ و انتشارات پیروز، 1341.
8. شمیسا، سیروس؛ سیر غزل در شعر فارسی؛ چ پنجم تهران: فردوس، 1376.
10.فرکلاف، نورمن؛ تحلیل انتقادی گفتمان؛ مترجم: فاطمهشایسته پیران و دیگران، ویراستارمحمّد نبوی و مهران مهاجر، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها،1387.
11.موحد، ضیاء؛ سعدی؛ تهران: طرح نو، 1374.
12.مهاجر، نبوی، مهران، محمد؛ به سوی زبانشناسی شعر رهیافتی نقشگرا، تهران: نشر مرکز، 1376.